اثر ورزش هوازی بر اندکسهای آهن بدن در افراد سالم و بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور

چکیده مقدمه: اضافه بار آهن بیماران تالاسمی ماژور مهمترین مشکل درمانی این بیماران است. این مطالعه با هدف بررسی اثر ورزش هوازی استاندارد بر اندکسهای آهن بیماران تالاسمی ماژور و تابلوی آهن افراد سالم شهر سنندج در سال 1378 انجام شده است. مواد و روشها: این مطالعه به روش نیمه تجربی (Quasi-experimental) بوده و نمونه شامل 32 نفر بیمار تالاسمی ماژور و 30 نفر افراد سالم از هر دو جنس در محدوده سنی 8 تا 20 سال می‌‌باشد. این افراد تحت یک جلسه ورزش بر روی دستگاه تریدمیل قرار گرفته و سه نمونه خون قبل، بلافاصله و 48 ساعت بعد از ورزش از هر فرد برای سنجش تغییرات آهن سرم، فریتین و T.I.B.C گرفته شده است. نتایج: در هر دوگروه، متغیرهای مورد بررسی در نمونه‌‌ها بلافاصله بعد و 48 ساعت بعد از ورزش نسبت به حالت قبل از ورزش دچار تغییرات معنی‌‌دار شده و تفاوتی از این نظر بین دو جنس مشاهده نگردید. در این مطالعه آهن سرم و فریتین در هر دوگروه آزمودنی بلافاصله بعد از ورزش هوازی نسبت به حالت قبل از ورزش کاهش معنی‌‌دار یافته و T.I.B.C بطور معنی‌‌داری افزایش نشان داد. اما آهن سرم و فریتین و TIBC 48 ساعت بعد از ورزش نسبت به حالت قبل از ورزش افزایش معنی‌‌دار پیدا کردند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، در صورتیکه تحقیقات بیشتر به ویژه با انجام جلسات متعدد ورزش، کاهش اضافه بار آهن در مبتلایان تالاسمی ماژور را تأیید نماید، استفاده از یک برنامه منظم ورزشی در سیر درمان این بیماران می‌‌تواند مفید باشد. در خصوص افراد سالم نیز، بررسی بیشتر از نظر آنمی فقر آهن بویژه در ورزشکاران استقامتی لازم است.